De midlifecrisis is bij iedereen wel bekend. Of je het zelf hebt meegemaakt, iemand kent of dat je er van hebt gehoord. Het is een periode waar je niet meer weet wat je wilt en wie je eigenlijk bent. Misschien zijn velen bang voor deze periode, maar eigenlijk kan het een heel mooi geschenk zijn. Herken je jezelf in deze situatie? Misschien dat deze blog je verder kan helpen.
Tegenwoordig kennen ook een quarterlifecrises. Veel mensen hebben een “midlifecrisis” rond hun dertigste levensjaar. Vervelend, zou je denken, maar niets is minder waar. Zelf had ik deze crisis op mijn negentiende. Ik studeerde net af van de opleiding Hippisch Management aan het Aeres MBO in Almere en op dat moment wist ik niet meer wie ik was. De studie was ik begonnen omdat ik een droom had: een eigen paardenranch in Canada met mijn tweelingzus beginnen waar we getraumatiseerde paarden zouden helpen. Maar tijdens de studie kwam ik erachter dat voor nu die droom alleen een droom zou blijven. Eigenlijk vervaagde het een beetje. Jarenlang had ik met het beeld van een ranch in mijn hoofd geleefd en opeens viel het weg. Ik wist niet meer wie ik was. Het was alsof ik mij had geïdentificeerd met die droom. Op dat moment wist ik het niet meer.
Tussenjaar
Zo kwam ik op een tussenjaar uit. Als ik weer terugdenk aan die periode dan voel ik de rollercoaster aan emoties weer. Het begon met opluchting en vrijheid, maar gauw ging het over naar angst voor de leegte. Structuur zoals bij een studie was er niet meer, ik moest mijn eigen tijd indelen, een baan zoeken, bepalen wat ik verder wilde doen. Was dat een nieuwe studie kiezen? Was dat iets anders? Kortom: het was mijn periode van het “niet weten”.
Veel leren over jezelf
In het “niet weten” kun je heel veel leren over jezelf. Je kan andere keuzes maken. Keuzes die beter bij de “jou” passen bij de persoon die je op dat moment bent. Het kostte mij even om dit te beseffen. Dit proces is niet iets dat van de ene op de andere dag is doorlopen. Tijd is wat je nodig hebt, en wat je jezelf mag gunnen.
Wat voor mij hielp is met mensen praten die ik vertrouwde, zoals mijn ouders, mijn zus en een paar goede vriendinnen. Voor mij hielp ook de taalcursus van Tom Dekker, omdat hij goede vragen stelde om zo te ontdekken wat ik leuk vind en waar ik goed in ben.
Tijd voor jezelf
Wat ook heel belangrijk voor mij was, is tijd voor mezelf. We zijn zo gewend om samen met andere mensen te zijn, maar hoe kan je je dan volledig op jezelf focussen?
Wanneer je jezelf echt wil leren kennen is het ook belangrijk dat je soms even alleen bent. Dat hoeft niet meteen te betekenen dat je een hele wereldreis alleen moet maken. Begin klein: maak een ommetje alleen en let eens op hoe je wandelt, hoe je ademt. Wat gaat er in je om? Welke gedachtes poppen op en kan je deze ook weer loslaten? Let dan eens op je omgeving: wat zie je? En zie je het ook echt?
Wat ik bij mezelf merk is dat ik soms te veel in mijn hoofd zit en veel pieker. Als ik dan buitenloop heb ik soms niet eens door waar ik ben. De oefening van hierboven helpt mij daar dan goed bij. Zo kom ik weer bij mezelf.
Het cadeau van het “niet weten”
Het “niet weten” kan iets heel moois zijn. Het geeft je de kans om met een leeg vel papier te beginnen. Om van nul af aan te starten. Het geeft je de kans om uit te vogelen wie je bent en wat je wil op dát moment. Het kan beangstigend zijn, het gevoel geven dat je gefaald hebt omdat je helemaal opnieuw moet beginnen, maar het kan juist ook het tegenovergestelde zijn. Het vel papier heeft twee kanten: kijk je naar de negatieve of kijk je naar de positieve kant? Zie je ook welke mogelijkheden zo’n leeg vel je biedt?
Je hele leven heb je met een beeld in je hoofd geleefd van wie je moet zijn en wat je wil doen in je leven. Maar wat als dat beeld veranderd is in de tussentijd zonder dat jij het door hebt gehad, omdat je zo gefocust was op het pad dat je voor jezelf had gepland?
We willen wel eens vergeten dat we veranderen als mensen. Ík was het vergeten. Zeker wanneer we jonger zijn gaan we door heel veel fases heen, we groeien op en veranderen, we passen ons aan aan onze omgeving. We moeten op hele jonge leeftijd al kiezen wat we willen doen, wat we willen worden. We moeten een plan hebben voor de rest van ons leven, maar dat is onmogelijk. In onze jonge jaren hebben we het experimenteren nodig, om te leren wat we leuk vinden en waar we goed in zijn en wat bij ons past. Dan pas kunnen we bepalen wat we willen gaan doen.
Soms is het natuurlijk lastig om hier invloed op te hebben. We leven ons leven en we moeten nou eenmaal bepaalde keuzes maken. Waar we wel invloed op hebben is op het niet veroordelen van onszelf. Zit je nu in die quarterlifecrisis, oké geen probleem. Veroordeel jezelf niet, omdat je je op dat moment niet zo voelt als dat je zou willen. Maak er gebruik van. Gun jezelf de tijd die je nodig hebt. Onderzoek, val en sta weer op. Durf jezelf toe te staan om dingen uit te proberen (zolang het maar niet illegaal is of schadelijk voor jezelf of anderen). Ga een keer naar die schildercursus van je collega, misschien blijk je het hartstikke leuk te vinden.
Probeer niet te vergeten dat in het definitief beslissen wat we willen, we altijd kunnen en mogen veranderen in de toekomst. Eenmaal gekozen, mogen we weer kiezen wanneer dat nodig is. Laten we vooral niet vergeten dat we mens zijn en dat we allemaal veranderen.
Zit jij in een quarterlifecrisis? Deel je ervaring op het forum en ontmoet misschien mensen die momenteel door hetzelfde gaan.
JonginAlmere