Lieve lezers,
Terwijl de temperaturen dalen en de besmettingen weer oplopen begint de winter langzaam haar intrede te doen.
Hoewel winkels en horeca vroeg dicht moeten is er gelukkig nog altijd iets om je een avondje goed te kunnen vermaken; we kunnen gelukkig nog naar het theater!
Een van de grote producties die door Nederland zal gaan touren is Titanic, voor degenen die het leuk vinden hier alvast de trailer:
Na bijna twee jaar geen musical live in het theater gezien te hebben was ik dan ook heel erg enthousiast voor mijn bezoek aan de voorpremière van Titanic de Musical.
Niet alleen omdat ik weer fijn naar een show kon in het theater, maar ook omdat ik bekend was met Titanic de musical. Nou ja, bekend, de show was in 2000/2001 ook al in Nederland. Maar toen was ik echt nog te klein voor zulke grote musicals.
Echter heb ik het castalbum al sinds mijn tienerjaren op al mijn MP3 spelers, die ouderwetse dingen van voor Spotify, en telefoons gehad.
Op YouTube vind je ook beelden van de oude musical die ik zo vaak heb gezien dat ik het haast kan dromen.
Toen het nieuws naar buiten kwam dat de show terug zou komen naar Nederland heb ik al het nieuws, van de casting tot de speellijst, bijgehouden en het enthousiasme bleef groeien.
Ik kon dan ook haast een gat in de lucht springen toen ik de tickets in mijn handen had en kon gaan genieten van deze vernieuwde versie van een klassieker.
Als recensent is het aan mij om een zo objectief mogelijke blik te werpen op deze musical en met al tien jaar aan vergelijkingsmateriaal was dat gelukkig niet heel moeilijk.
Daarom vind ik het ook jammer om tot de conclusie te komen: Titanic valt een klein beetje tegen.
Maar laat ik beginnen met de positieve aspecten aan de show!
De liedteksten zijn na 20 jaar haast exact hetzelfde en daar is absoluut niets mis mee. Er is hier en daar wellicht een woordje veranderd maar het is voor de mensen die de show al kennen een heerlijk feest van herkenning.
De zang in de show was bij iedereen die op het podium stond fenomenaal, daar viel niet over te twisten, het enige wat ik daarbij wel moet toevoegen is dat perfecte zang soms niet samengaat met de emotionele lading van het verhaal.
Een enorm compliment is er voor twee van de acteurs in deze cast, namelijk Dennis Willekens in de rol van Dhr. Etches die de gehele tijd op het podium echt schittert in zijn rol.
Ook heb ik erg kunnen genieten van Richard Spijkers die de rol van kapitein Edward J. Smith op zich heeft genomen en vooral in de tweede akte een dijk van een optreden neerzet.
Maar dan is het toch echt tijd voor de wat zwaardere kritische punten, beginnend met de keuze voor decor.
Ik heb al eerder producties van De Graaf & Cornelissen gezien; A Chorus Line, Op hoop van Zegen en Evita.
En deze producent lijkt qua decorbouw soms wat te leunen op “Less is more”, wat bij A Chorus Line en Evita nog wel goed werkte om nog altijd de boodschap goed over te krijgen.
Bij Op Hoop van Zegen begon de formule al wat te kraken bij de voegen, maar daar was het acteerwerk van een dusdanig niveau dat het niet stoorde.
Echter bij Titanic is qua het decor naar mijn mening de plank eigenlijk haast compleet misgeslagen. Want, dit zie je ook in de trailer, het decor is een enorme trap. Met hier en daar wat schermen of individuele decorstukken.
Decorbouw is duur en ik verwacht ook echt geen draaiend decor als in Soldaat van Oranje maar deze vrijwel minimalistische aanpak voor een show van zo’n kaliber is gewoon niet handig geweest van de producent.
Tijdens de eerste akte is het nog wel te doen, hoewel het niet een overzichtelijke set is kan je vrij makkelijk inbeelden met een beetje fantasie waar je op dat moment op het schip bent.
Tijdens de tweede akte is het daaraan tegen, en ik vind het jammer dat ik het zo moet verwoorden, een vrijwel constante domper om te zien.
Omdat de set al haast vanaf de start die trap is krijg je tijdens de scènes van het zinken niet echt het gevoel dat ze aan het zinken zijn.
Wat een dramatische scene zou moeten zijn waarbij de passagiers omhoog klimmen tegen het dek op zag er uiteindelijk heel vreemd en ongemakkelijk uit met acteurs die de trap op handen en voeten aan het beklimmen waren in plaats van lopend.
Het tweede punt van kritiek is dat akte twee erg rommelig aanvoelt. Naar mijn idee is er een beetje geschoven met de indeling van de nummers waardoor letterlijk “ineens” de Titanic was vergaan en een bepaalde opbouw aan emotie wat wegviel.
Gelukkig werd dit gevolgd door een prachtige slotscène waarbij je als publiek nog even met je neus op de kille feiten werd gedrukt van deze ramp in de ijskoude oceaan.
De conclusie die ik kan trekken na het zien van de voorpremière is dat het wel heel gaaf is om deze musical weer in Nederland te mogen hebben. Genoten heb ik zeker wel maar overdonderd was ik helaas niet, laat ik hopen dat vandaag bij de première de andere recensenten lovender zijn.
Tot de volgende voorstelling,
Simon