Ik zat afgelopen zondag De Mol België te kijken. Voor degene die het format niet kennen zal ik het kort uitleggen. Er wordt een spel gespeeld om geld te verdienen, alleen één van de deelnemers heeft een alternatief doel. De mol. Die probeert de boel te saboteren zodat er geen geld verdiend wordt. De deelnemers moeten erachter komen wie deze saboteur is en wint dan het spel. Nou, in deze aflevering kwam de mol naar voren en liet weten dat hij het spel niet meer aan kon. Zijn mentale gezondheid liet het niet meer toe. Het spel werd hem teveel. Onzekerheid, angst dat de kandidaten hem door hadden, het gevoel dat hij niet alles eruit haalde als wat hij kon namen het over. Hij kon niet meer goed functioneren en was gewoon op. Hij gaf het spel en zijn rol op, om zichzelf te beschermen. 
Ik wil ten eerste zeggen dat ik het zo sterk van hem en van het programma vind dat ze zijn mentale gezondheid voor alles hebben gezet. Dat hij zijn eigen grens aangeeft is iets waar wij allemaal wat van kunnen leren. Te vaak zetten wij door terwijl het eigenlijk niet meer gaat. Opgeven en naar ons eigen lichaam luisteren is dan geen optie. Zoals presentator Gilles de Coster zei: Gezondheid gaat altijd voor, of het nu fysieke of mentale gezondheid is’. In de aflevering hiervoor stopte een kandidaat vrijwillig vanwege een fysieke blessure en iedereen begreep dat. Nu stopt de mol vanwege mentale gezondheid en je ziet sommige berichten op sociale media al voorbij komen: ‘wat zwak’, ‘aansteller’ en ga zo maar door.
‘Gezondheid gaat altijd voor, of het nu fysieke of mentale gezondheid is’
Wie zijn wij om te bepalen voor iemand anders hoe iets voor hem voelt of is. Daarnaast alleen omdat je van de buitenkant niet kan zien dat het niet goed gaat met iemand betekent niet dat het ‘verzonnen’ of ‘overdreven’ is. Deze reacties raken mij. Waarschijnlijk omdat ik dit gevoel zelf zo goed ken. Mijn innerlijke stem klinkt dan zoals deze reacties.’‘Doe normaal en stel je niet zo aan’, of, ‘wat zit je te klagen’, ‘zet je er gewoon overheen’. Mijn angst en onzekerheid wordt niet toegelaten. Deze stem kan zoveel kapot maken. Volgens het programma was de mol ervan overtuigd dat hij super verdacht bezig was, maar dat was niet zo. Ze waren blij met hem en hij deed het perfect. Maar hijzelf geloofde dat niet meer.
Heel herkenbaar. Soms ben je zelf je grootste saboteur. Deze saboterende gedachte zorgen er bijvoorbeeld voor dat ik mijn studie nog niet afgerond krijg en dat ik oude dromen en projecten heb laten stranden en bang ben om aan nieuwe dingen te beginnen. Want de ‘ik kan het niet’ gedachte nemen het over. Het maakt niet uit hoe vaak mensen zeggen dat ik het goed doe. Als je het zelf niet geloof, dan zie je het niet en daal je steeds dieper.
Zien hoe iemand deze emoties voor miljoenen kijkers wel laat zien, raakt mij meer dan ik zou kunnen beschrijven. Deze aflevering is zo belangrijk. Zien hoe iemand opkomt voor zijn eigen gezondheid, zijn ego en verwachtingen van anderen naast zich laat liggen om zichzelf te beschermen is zo sterk. Het laat zien hoe ver we zijn als het gaat over het gesprek hierover. Je eigen geluk en gezondheid moet nooit zwaarder wegen dan wat dan ook. Je mag altijd opgeven. Dat is niet zwak, maar juist één van de sterkste dingen die je kan doen.
Herken je dit gevoel? Je kan erover verder praten op het forum en misschien ontmoet je mensen die momenteel door hetzelfde gaan.
JonginAlmere